حمیرا: هیچ کس جای خودش نیست

پروانه امیر افشاری معروف به حمیرا با صدایی که کارشناسان موسیقی آن را شش دانگ می دانند در نوجوانی گام به عرصه خوانندگی گذاشت.

نخستین ترانه اش صبرم عطا کن غوغایی در زمینه موسیقایی آن زمان به راه انداخت. ترانه همچنان موضوع روز است و حرف ها و نظرها درباره ی آن بسیار. حمیرا که با خواندن ترانه های عاشقانه به اوج شهرت رسید، همچنان عاشق عشق است.

پس از صبرم عطا کن به سرگردان ی رسید و سپس دچار پشیمان ی شد. پشیمانی اما سودی نداشت. نخستین ترانه ها کار خود را کرده بود و او را نه تنها در امواج ترانه های عاشقانه غوطه ور ساخته بود که در زندگی عاشقانه خصوصی نیز. پس از جدایی از همسر اول، عشق پر هیاهو و مالامال از سوز و گداز با پرویز یاحقی آهنگساز مشهور بود که همچنان او را به سوی ترانه های عاشقانه می برد.هشت سال زندگی مشترک با یاحقی مالامال از ترانه هایی بود که با صدای او شعر بیژن ترقی و آهنگ های همسرش به ثمر نشست.

حمیرا حالا سال هاست که در آمریکا اقامت دارد و مرور زمان رنگ و بوی دیگری به آن عشق های دوران جوانی داده است. دهه شصت زندگی را پشت سر گذاشته و امروز از عشق به نوه ی دو ساله و «عشقی پاک و عرفانی» سخن به میان می آورد. در برونمرز اما حال و هوای دیگری است. نه آن آهنگسازان و ترانه سرایان برجسته چون تجویدی، ترقی و یاحقی همراهش هستند و نه دیگر از آن شور و حال اثری به چشم می خورد.

خودش می گوید همه چیز تغییر کرده، معیارها عوض شده. این تغییر را گاه در نوع ترانه هایی که خوانده است نیز به راحتی می توان شنید. دیگر «هدیه ای از عشق» نمی خواهد و زبان به نفرین «الهی بمیری» نمی گشاید. سال هاست که از آن آلبوم های پر از ترانه خبری نیست. تک ترانه ها هستند که به بازار عرضه می شوند، اما نام های عاشقانه را بر پیشانی ندارند.