پری زنگنه: نابینایی من در آواز موثر بود

پری زنگنه گفت: شاید نابینایی، در کار من یعنی آواز بسیار موثر بوده است. چون مسیری که نابینایی در زندگی فردی من ایجاد کرد، مرا به سوی آواز برد.

به گزارش ایسنا، پری زنگنه خواننده پیشکسوت گفت: من همیشه دوست داشتم با استادانی که در هنرکده ها و آموزشگاه ها تدریس می کنند، آشنا شوم و تجربیاتی که طی سال ها به آن رسیدم را در اختیار آنان بگذارم. این از زمانی شروع شد که در ایران کم کار شدم و برای اینکه هنر خود را به روز نگه دارم و تمرین داشته باشم اقدام به تدریس آواز کردم.

او گفت: شاید نابینایی در کار من در آواز بسیار موثر بود. برای اینکه مسیری که نابینایی در زندگی فردی من ایجاد کرد، مرا به سوی آواز برد. همه باید بدانند آواز خواندن چیزی نیست که ما باید بیاموزیم. بلکه توانی است که در تارهای صوتی و حنجره افراد وجود دارد. این اشتباهی است که هنرجویان دارند و حتی وقتی به کلاس می روند می پرسند چه غذایی باید بخوریم که صدای ما را خوب کند؟

این هنرمند که در جلسه آشنایی با اپرا در خانه موسیقی سخن می گفت، افزود: من از کودکی می توانستم بخوانم و در محافل خانوادگی این توانایی را نشان دادم. بعدها در 18 سالگی به توصیه دایی ام که در ژاپن بود رهسپار آنجا شدم. در ژاپن هنر گل آرایی را هم فرا گرفتم و کمابیش با زبان و فرهنگ ژاپنی هم آشنا شدم. بعدا به تهران برگشتم و به توصیه اقوام به هنرهای زیبا رفتم و امتحان دادم تا آواز را هم بتوانم ادامه بدهم.

زنگنه اضافه کرد: در آنجا به من پیشنهاد شد در فیلمی بازی کنم اما من نپذیرفتم و پس از امتحان به آواز خواندن به هنرستان عالی موسیقی رفتم. در آنجا به خانم اولین باغچه بان معرفی شدم و دیدند که صدای من برای اپرا مناسب است و شروع به تحصیل و آموزش درس های مختلف برای اپرا کردم.

پس از تصادفی که منجر به نابینایی ام شد، بسیاری از استادان به دیدن من آمدند و حتی خانم باغچه بان برای من کلاس شخصی گذاشتند و همینطور بود که با جدیت با توجه به اینکه سلفژ می دانستم به کار موسیقی و خوانندگی پرداختم. پس از یک سال به روی صحنه رفتم و در آنجا چند آهنگ ایرانی با تنظیم روبرت گریگوریان هم اجرا کردم. بعد از این اتفاق هم یک آلبوم از آوازهای محلی ایران با تنظیم آقای شهبازیان ضبط کردم و آن زمان این کار تازگی داشت زیرا تاکنون آوازهای محلی به این شیوه شنیده نشده بود.

پری زنگنه در ادامه سخنانش به اجراهای خود در عرصه آواز اشاره کرد و به بیان فعالیت های خود پرداخت.

این خواننده اپرا در ادامه گفت: صدا، سن، محیط و توانایی های فردی در آماده شدن فرد برای رشته اپرا بسیار مهم است. اپرا خواندن یک ریاضت است؛ برای اپرا باید از زندگی چشم پوشید و تمرین های مداوم انجام داد. محیط زندگی برای تمرین بسیار موثر است و اگر کسی که می خواهد اپرا کار کند، نتواند خوب تمرین کند، سرخورده و مایوس می شود. در آموزشگاه ها وقت آن نیست که به هنرآموزان آموزش های بیشتری بدهند، مگر اینکه این شاگردان در اینجا پایه ای قوی داشته باشند تا بعدا بتوانند فعالیت های خود را در مدارس معتبر ادامه دهند. خوانندگان اپرا آموزش های بسیار سختی باید ببینند زیرا این اپرا موسیقی بسیار حساب شده دارد.

زنگنه گفت: در اپرا نقش های مختلف بر اساس صداها تقسیم می شود. مثلا نقش یک انسان مقتدر را به یک صدای باس می دهند. اپرا با آوازهای احساسی شرقی ها بسیار متفاوت است. جای صدای ما شرقی ها معلوم نیست و صدایمان را با ساز کوک می کنیم. در اپرا باید صداسازی و حتی تاریخ اپرا آموزش داد. ما ایرانی هم اپرا داشتیم که همان تعزیه بود. تقلید در آن وجود نداشت اما نقش ها بر اساس صدا انتخاب می شدند و بسیاری از خوانندگان هم از آوازهای مذهبی شروع کردند.