پری زنگنه: خواندن اپرا یک نوع ریاضت است

پری زنگنه در جلسه آشنایی با اپرا گفت: خواندن اپرا یک نوع ریاضت است زیرا برای اپرا باید از زندگی چشم پوشید، تمرین های مداوم انجام داد و محیط زندگی نیز باید برای تمرین مناسب باشد.

به گزارش سایت خانه موسیقی، جلسه آشنایی با اپرا با سخنرانی پری زنگنه خواننده قدیمی و حضور جمعی از هنرمندان و علاقمندان، روز سه شنبه در ساختمان فاطمی برگزار شد. در ابتدای این جلسه، نسرین ناصحی، رئیس هیئت مدیره کانون خوانندگان کلاسیک ضمن خوش آمد گویی به حضار در سخنان کوتاهی از حضور پری زنگنه و برگزاری این جلسه ابراز خوشحالی کرد و گفت: امیدواریم این جلسات برای علاقمندان به آواز کلاسیک و اپرا مفید باشد.

سپس دکتر امیر اشرف آریان پور، مدرس موسیقی مختصری درباره فعالیت های پری زنگنه صحبت کرد.آریان پور که در مجلات قدیمی موسیقی نقد هایی به اجراهای پری زنگنه نوشته بود در سخنانش قسمت هایی از آنها را برای حضار خواند و به بیان توانایی های این هنرمند پرداخت.

بعد از این سخنان، پری زنگنه، خواننده پیشکسوت گفت: من همیشه دوست داشتم با استادانی که در هنرکده ها و آموزشگاه ها تدریس می کنند آشنا شوم و تجربیاتی که طی سال ها به آن رسیدم را در اختیار آنان بگذارم. این از زمانی شروع شد که در ایران کم کار شدم و برای اینکه هنر خود را به روز نگه دارم و تمرین داشته باشم اقدام به تدریس آواز کردم.

او گفت: شاید نابینایی در کار من در آواز بسیار موثر بود. برای اینکه  مسیری که نابینایی در زندکگی فردی من ایجاد کرد، مرا به سوی آواز برد.  همه باید بندانند آواز خواندن چیزی نیست که ما باید بیاموزیم. بلکه توانی است که در تارهای صوتی و هنجره افراد وجود دارد. این اشتباهی است که هنرجویان دارند و حتی وقتی به کلاس می روند می پرسند چه غذایی باید بخوریم که صدای مارا خوب کند.

پری زنگنه

زنگنه گفت: من از کودکی می توانستم بخوانم و در محافل خانوادگی این توانایی را نشان دادم. بعد ها در 18 سالگی به توصیه دایی ام که در ژاپن بود رهسپار آنجا شدم. در ژاپن هنر گل آرایی را هم فرا گرفتم و کمابیش با زبان و فرهنگ ژاپنی هم آشنا شدم. بعدا به تهران برگشتم و به توصیه اقوام به هنرهای زیبا رفتم و امتحان دادم تا آواز را هم بتوانم ادامه بدهم. در آنجا به من پیشنهاد شد در فیلمی بازی کنم ولی من نپذیرفتم و پس از امتحان به آواز خواندن به هنرستان عالی موسیقی رفتم. در آنجا به خانم اولین باغچه بان معرفی شدم و دیدند که صدای من برای اپرا مناسب است و شروع به تحصیل و آموزش درس های مختلف برای اپرا کردم.

او افزود: پس از تصادفی که منجر به نابینایی ام شد بسیاری از استادان به دیدن من آمدند و حتی خانم باغچه بان برای من کلاس شخصی گذاشتند و همینطور بود که با جدیت با توجه به اینکه سلفژ می دانستم به کار موسیقی و خوانندگی پرداختم. پس از یک سال به روی صحنه رفتم و در آنجا چند آهنگ ایرانی با تنظیم روبرت گریگوریان هم اجرا کردم. بعد از این اتفاق هم یک آلبوم از آواز های محلی ایران با تنظیم آقای شهبازیان ضبط کردم و آن زمان این کار تازه گی داشت زیرا تاکنون آواز های محلی به این شیوه شنیده نشده بود.

پری زنگنه در ادامه سخنانش به اجراهای خود در عرصه آواز اشاره کرد و به بیان فعالیت های خود پرداخت. صدا، سن، محیط و توانایی های فردی در آماده شدن فرد برای رشته اپرا بسیار مهم است. اپرا خواندن یک ریاضت است برای اپرا باید برای زندگی چشم پوشید و تمرین های مداوم انجام داد. محیط زندگی برای تمرین بسیار موثر است و اگر کسی که می خواهد اپرا کار کند نتواند خوب تمرین کند سرخورده و مایوس می شود.

وی افزود: در آموزشگاه ها وقت آن نیست که به هنرآموزان آموزش های بیشتری بدهند مگر اینکه این شاگردان در اینجا پایه ای قوی داشته باشند تا بعدا بتوانند فعالیت های خود را در مدارس معتبر ادامه دهند. خوانندگان اپرا آموزش های بسیار سختی باید ببینند زیرا این اپرا موسیقی بسیار حساب شده دارد.

زنگنه گفت: در اپرا نقش های مختلف بر اساس صدا ها تقسیم می شود. مثلا نقش یک انسان مقتدر را به یک صدای باس می دهند. اپرا با آوازهای  احساسی شرقی ها بسیار متفاوت است. جای صدای ما شرقی ها معلوم نیست و صدایمان را با ساز کوک می کنیم. در اپرا باید صدا سازی و حتی تاریخ اپرا آموزش داد. ما ایرانی هم اپرا داشتیم که همان تعزیه بود. تقلید در آن وجود نداشت اما نقش ها بر اساس صدا انتخاب می شدند و بسیاری از خوانندگان هم از آواز های مذهبی شروع کردند. پس از این سخنان، پری زنگنه از ماریو تقدسی که در جلسه حاضر بود خواست تا برخی نکات در مورد آواز اپرا را بصورت عملی اجرا کند. در ادامه این جلسه، پری زنگنه به سوالات حضار درباره مسائل مختلف آواز کلاسیک از جمله روش های آموزش آن پاسخ گفت.